نقد خشونت

بنیامین در این رساله با سو گیری از شکل های مرسوم نقد خشونت، خوانشی جدید از خشونت ارائه می دهد که آنقدر نوآورانه، خلاق، بدیع می باشد که خود در پایان رساله خود به آن لقب فلسفه تاریخ خشونت می دهد به نحوی که « نقد خشونت همان فلسفه تاریخ خشونت است.»